Τρίτη 23 Απριλίου 2024
Δευτέρα 22 Απριλίου 2024
Stop Bullying - Μην ανέχεσαι το bullying. Μίλα. Μπορείς.
Για να σπάσει ο κύκλος της σχολικής βίας, πρέπει να μιλήσεις πρώτα εσύ. Αν είσαι μαθητής/μαθήτρια ή γονέας μαθητή που βιώνει bullying στο σχολείο, μπες στο https://stop-bullying.gov.gr και κάνε αναφορά. Το σχολείο σου μαζί με μια ομάδα ειδικών θα διαχειριστούν το ζήτημα σου με ασφάλεια, μέχρι να επιλυθεί.
Κυριακή 21 Απριλίου 2024
Η απάτη της ανακύκλωσης πλαστικών - Πλαστικά απόβλητα
Από το 1950 έως το 2015, περισσότερα από το 90% των πλαστικών αποβλήθηκαν σε χωματερές, αποτεφρώθηκαν ή διέρρευσαν στο περιβάλλον. Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου για την Ακεραιότητα του Κλίματος που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, τα πλαστικά απόβλητα βρίσκονται πλέον «στον αέρα που αναπνέουμε, στην τροφή που τρώμε και στο νερό που πίνουμε». Κάθε εβδομάδα καταναλώνουμε έως και πέντε γραμμάρια πλαστικού ή το ισοδύναμο μιας πιστωτικής κάρτας. Η βιομηχανία πλαστικού προωθεί τα τελευταία χρόνια ως λύση στο πρόβλημα την «προηγμένη ανακύκλωση», η οποία όμως φαντάζει πολύ δύσκολο να βοηθήσει στην ουσιαστική μείωση των περιβαλλοντικών αποβλήτων. Κι αυτό είναι κάτι, που βάσει της έκθεσης, η βιομηχανία το γνωρίζει εδώ και δεκαετίες.
«Δεν ανακυκλώνονται στην πράξη»
Οι πετροχημικές εταιρείες έχουν εμπλακεί εδώ και δεκαετίες σε εκστρατείες ενημέρωσης, προκειμένου, βάσει της έκθεσης, «να παραπλανήσουν το κοινό σχετικά με τη βιωσιμότητα της ανακύκλωσης πλαστικού ως λύσης για τα πλαστικά απόβλητα». Αυτές οι προσπάθειες, σύμφωνα με την έκθεση, «εμποδίζουν τη νομοθετική ή κανονιστική δράση που θα αντιμετώπιζε ουσιαστικά τα πλαστικά απόβλητα και τη ρύπανση».
Ποσοστό μεγαλύτερο από το 99% των χιλιάδων πλαστικών που υπάρχουν, παράγονται από ορυκτά καύσιμα. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών, σύμφωνα με την έκθεση, δεν μπορεί να ανακυκλωθεί, δηλαδή να ανακατασκευαστεί σε νέα προϊόντα. Παράλληλα, σύμφωνα με την έκθεση, δεν υπάρχουν οι επιχειρήσεις που θα αγοράσουν και θα χρησιμοποιήσουν ανακυκλώσιμα υλικά για την κατασκευή νέων προϊόντων. Είναι ενδεικτικό ότι από το 2021 το ποσοστό ανακύκλωσης πλαστικών στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι θα είναι μόλις 5-6%.
Ποσοστό μεγαλύτερο από το 99% των χιλιάδων πλαστικών που υπάρχουν, παράγονται από ορυκτά καύσιμα. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών, σύμφωνα με την έκθεση, δεν μπορεί να ανακυκλωθεί, δηλαδή να ανακατασκευαστεί σε νέα προϊόντα.
Αλλοι τύποι πλαστικού μπορεί σύμφωνα με την έκθεση να είναι τεχνικά ανακυκλώσιμοι, «αλλά δεν ανακυκλώνονται στην πράξη. Για παράδειγμα, πολλά πλαστικά μιας χρήσης αποτελούνται από διαφορετικούς τύπους πλαστικών πολυμερών καθώς και από άλλα υλικά, όπως χαρτί, μέταλλα ή κόλλες. Είναι πρακτικά ανέφικτο –αν όχι αδύνατο– να διαχωριστούν αυτά τα διαφορετικά συστατικά για ανακύκλωση». Ακόμη όμως και προϊόντα που κατασκευάζονται από έναν μόνο τύπο πλαστικού, συχνά δεν μπορούν να ανακυκλωθούν, επειδή περιλαμβάνουν διαφορετικά χημικά πρόσθετα ή χρωστικές ουσίες.
«Αναπόφευκτο ταξίδι προς τις χωματερές»
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ακόμη και τα ανακυκλώσιμα πλαστικά, μπορούν να ανακυκλωθούν, μόλις για μία και σπάνια για δύο φορές. Σύμφωνα με την έκθεση, η ανακύκλωση των πλαστικών «παρέχει μόνο μια σύντομη καθυστέρηση στο αναπόφευκτο ταξίδι τους προς τις χωματερές, τους αποτεφρωτήρες ή το περιβάλλον».
Επιπλέον, το οικονομικό κόστος παραγωγής ανακυκλωμένου πλαστικού είναι πολύ υψηλότερο από την παραγωγή παρθένου πλαστικού. Σύμφωνα με μελέτη του 2023, την οποία επικαλείται η έκθεση, οι ρητίνες που ανακτώνται από τη μετατροπή του πλαστικού σε πλαστικό μέσω της «προηγμένης ανακύκλωσης», είναι 1,6 φορές ακριβότερες από τις παρθένες ρητίνες. Παράλληλα, μόλις το 1-14% του πλαστικού που επεξεργάζεται μέσω της «προηγμένης ανακύκλωσης» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ενός νέου πλαστικού προϊόντος. Το υπόλοιπο ποσοστό χρησιμοποιείται «για να τροφοδοτήσει το σύστημα προηγμένης ανακύκλωσης ή μετατρέπεται σε πετρέλαιο ή σε προϊόντα αποβλήτων».
Μόλις το 1-14% του πλαστικού που επεξεργάζεται μέσω της «προηγμένης ανακύκλωσης» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ενός νέου πλαστικού προϊόντος
Ολοι αυτοί οι τεχνικοί και οικονομικοί περιορισμοί ήταν, σύμφωνα με την έκθεση, εις γνώση της βιομηχανίας πλαστικών «για δεκαετίες». Αλλωστε, ο μεγαλύτερος πολέμιος της δημιουργίας αγοράς ανακυκλωμένων πλαστικών ήταν η βιομηχανία πλαστικού, καθώς, σύμφωνα με την έκθεση, οι εταιρείες «είχαν συμφέρον να μην πετύχει, αφού θα μπορούσε να υποβαθμίσει τη ζήτηση για την κερδοφορία των παρθένων ρητινών τους». Είναι ενδεικτικό ότι το 1963, ο Λόιντ Στούφερ, εκδότης του περιοδικού «Μοντέρνα Πλαστικά», σημείωσε πως η βιομηχανία «γέμισε τους κάδους απορριμμάτων, τις χωματερές και τους αποτεφρωτήρες» με πλαστικά μιας χρήσης.
«Απλά κάθονται εκεί»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των πλαστικών, που οδήγησαν τη βιομηχανία στην εξεύρεση δύο λύσεων: η πρώτη ήταν η υγειονομική ταφή, καθώς όπως υποστηρίχθηκε τότε, τα πλαστικά δεν βιοδιασπώνται, αλλά «απλά κάθονται εκεί». Η βιομηχανία όμως προτίμησε τη δεύτερη λύση, που ήταν η παραγωγή ενέργειας από απόβλητα μέσω της αποτέφρωσης.
Καμία από αυτές τις λύσεις δεν κατόρθωσε να καταπραΰνει τη δημόσια ανησυχία. Κι έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η βιομηχανία υιοθέτησε μια νέα λύση που γνώριζε ότι ήταν ήδη δημοφιλής: την ανακύκλωση. Σε αυτό το πλαίσιο, ιδρύθηκε το Ιδρυμα Ανακύκλωσης Πλαστικών (PRF), που προέβη σε επικοινωνιακή εκστρατεία υπέρ της μηχανικής ανακύκλωσης, για την οποία όμως, σύμφωνα με την έκθεση, έπρεπε να κατασκευαστούν εγκαταστάσεις ανακύκλωσης, «χωρίς καμία εγγύηση ότι θα είχαν ποτέ απόδοση». Το κόστος θα το επωμίζονταν οι φορολογούμενοι.
Οι αυξανόμενες αντιδράσεις εξαιτίας της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης σύντομα οδήγησαν στην ίδρυση πολυάριθμων εμπορικών ενώσεων πλαστικών. Ο στόχος τους, σύμφωνα με την έκθεση, ήταν κοινός: «να υπερασπιστούν τη βιομηχανία πλαστικού από περιοριστική νομοθεσία, προωθώντας την ανακύκλωση ως βιώσιμη λύση για τα πλαστικά απόβλητα».
«Το κοινό είχε πειστεί»
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η βιομηχανία, προκειμένου να μετριάσει την αποτυχία από τους μειωμένους δείκτες ανακύκλωσης πλαστικού, προχώρησε σε διαφημιστικές καμπάνιες, όπου μεταξύ άλλων προβάλλονταν προϊόντα που δήθεν μπορούσαν να ανακυκλωθούν, ενώ αυτό ήταν ανέφικτο.
Παράλληλα, η βιομηχανία ανακοίνωσε τότε απευθείας επενδύσεις σε πληθώρα πρωτοβουλιών και εγκαταστάσεων ανακύκλωσης. Τα συγκεκριμένα έργα όμως, σύμφωνα με την έκθεση, «είτε δεν χτίστηκαν ποτέ είτε οι εγκαταστάσεις έκλεισαν ήσυχα, όταν ο κίνδυνος νομοθέτησης είχε περάσει».
Την ίδια περίοδο, έρευνες έδειξαν ότι ένα μεμονωμένο μόλις ποσοστό των πλαστικών ενός νοικοκυριού, μικρότερο του 20%, μπορεί να ανακυκλωθεί μηχανικά με περιβαλλοντικό κέρδος. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με την έκθεση, η επικοινωνιακή εκστρατεία της βιομηχανίας είχε λειτουργήσει καθώς «το κοινό είχε πειστεί ότι τα πλαστικά μπορούσαν να ανακυκλωθούν».
Μια παλιά, «νέα» λύση
Η κατάσταση διατηρήθηκε έτσι έως το 2015, όταν προέκυψε η ευαισθητοποίηση του κοινού για τα μικροπλαστικά και η αυξανόμενη προβολή των πλαστικών στους ωκεανούς. Προκειμένου να ξεπεράσει τη νέα κρίση, η βιομηχανία πλαστικού προώθησε ως νέα λύση την «προηγμένη ανακύκλωση».
Ερευνα που δημοσιεύθηκε το 2020 εντόπισε 37 εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν τεχνολογίες χημικής ανακύκλωσης, οι οποίες κατασκευάστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μόλις τρεις ήταν σε λειτουργία και καμία δεν παρήγαγε νέο πλαστικό.
Η «προηγμένη ανακύκλωση», γνωστή και ως «χημική ανακύκλωση», προβαίνει στη διάσπαση του πλαστικού στα βασικά χημικά του στοιχεία, μέσω μιας ποικιλίας διεργασιών. Οι τεχνολογίες αυτές όμως, βάσει της έκθεσης, δεν είναι προηγμένες καθώς χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες. Ακόμη χειρότερα, δεν είναι ανακυκλώσιμες, αφού δεν οδηγούν στην κατασκευή νέων πλαστικών προϊόντων.
Η Παγκόσμια Συμμαχία για Εναλλακτικές Λύσεις στους Αποτεφρωτήρες δημοσίευσε έρευνα το 2020, βάσει της οποίας εντοπίστηκαν 37 εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν τεχνολογίες χημικής ανακύκλωσης, οι οποίες κατασκευάστηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Από αυτές, μόλις οι τρεις ήταν σε λειτουργία και καμία δεν παρήγαγε νέο πλαστικό. Αυτή και άλλες παρόμοιες αποδείξεις δεν απέτρεψαν τη βιομηχανία από το να υπερασπίζεται την «προηγμένη ανακύκλωση», ως τη λύση για τα πλαστικά απόβλητα.
Κάποιες από τις σημαντικότερες εταιρείες έχουν ανακοινώσει ότι στο προσεχές χρονικό διάστημα θα επεξεργαστούν τεράστιες ποσότητες πλαστικού στις εγκαταστάσεις χημικής ανακύκλωσης που έχουν κατασκευάσει. Σύμφωνα όμως με την έκθεση, «αυτοί οι στόχοι, όπως οι φιλοδοξίες ανακύκλωσης του παρελθόντος, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα επιτευχθούν».
Εργατικό ατύχημα σε Δήμο – Τούμπαρε γερανοφόρο
Σοβαρό εργατικό ατύχημα σημειώθηκε την Πέμπτη 18 Απριλίου στη Νίκαια, όταν ένα γερανοφόρο όχημα ντεραπάρισε, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός εργαζόμενου του Δήμου Νίκαιας – Ρέντη.
Ο εργαζόμενος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Αττικό Νοσοκομείο που εφημέρευε προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες και να πραγματοποιηθούν προληπτικές εξετάσεις. Τον εργαζόμενο του Δήμου Νίκαια – Ρέντη επισκέφθηκε στο Νοσοκομείο ο Δήμαρχος Κώστας Μαραγκάκης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το συγκεκριμένο γερανοφόρο όχημα, είναι ηλικίας περίπου 30 ετών περίπου και κατατάσσεται στα παλαιά οχήματα του Δήμου Νίκαιας – Ρέντη.
Τα αίτια του ατυχήματος θα προκύψουν από το πόρισμα των αρμόδιων υπηρεσιών που έχουν επιληφθεί τη διερεύνησης του.
Σοβαρά προβλήματα ασφάλειας
Με αφορμή το εργατικό ατύχημα η Συνδικαλιστική Ενωτική Πρωτοβουλία του δήμου Νίκαιας-Α.Ι. Ρέντη, με ανακοίνωση της, σημειώνει:
Το εργατικό ατύχημα που πραγματοποιήθηκε στο Ηλεκτρ/γικό τμήμα την Πέμπτη 18/4 προκάλεσε τον σοβαρό τραυματισμό συναδέλφου Ηλεκτρολόγου και έφερε στην επιφάνεια τα διαχρονικά προβλήματα της υπηρεσίας τα οποία έχουμε επισημάνει με δεκάδες παρεμβάσεις και έγγραφα προς την διοίκηση του δήμου.
Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ δήμου Νίκαιας-Α.Ι. Ρέντη εύχεται στον συνάδελφο καλή ανάρρωση και ελπίζουμε να γυρίσει το γρηγορότερο δυνατόν υγιής στην οικογένεια του και στα καθήκοντα του . Η σκέψη μας αυτή την στιγμή βρίσκεται στον συνάδελφο και στεκόμαστε αλληλέγγυοι αυτές τις δύσκολες ώρες .
Κατά την άποψη της παράταξης το σοβαρό ατύχημα δεν ήταν “έκπληξη”, ούτε θα το κατατάξουμε στην “κακιά την ώρα”…
Έκπληξη μπορεί να νιώσουν μονάχα όσοι δεν έχουν ασχοληθεί πραγματικά με τα προβλήματα της Υπηρεσίας Ηλεκτροφωτισμού , και θεωρούν τα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας μια αφηρημένη συζήτηση.
Από το 2019 η Σ.Ε.Π. έχει στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων την ανανέωση του απαρχαιωμένου στόλου οχημάτων του τμήματος, ζητά την συνολική αντικατάσταση των απαρχαιωμένων οχημάτων έργου , και έχει καταθέσει εγγράφως στην διοίκηση τα πραγματικά προβλήματα δίχως καμία ανταπόκριση . ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ .
Τον Απρίλη μάλιστα του 2021 έπειτα από την πίεση που ασκήσαμε προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς πραγματοποιήθηκε σύσκεψη του Συλλόγου με την δημοτική αρχή ( η κατάσταση ήταν ήδη οριακή ) , με αποτέλεσμα η διοίκηση να δεσμευτεί εγγράφως ότι εντός 6μηνου θα προχωρήσει στην αγορά 2 νέων γερανοφόρων οχημάτων τηλεσκοπικού τύπου και 3 ελαφρών Ι.Χ. οχημάτων . Στην υπηρεσία παραδόθηκε “μετά κόπων και βασάνων” ένα καινούργιο γερανοφόρο όχημα δίχως να υπάρξει κάποια ενημέρωση για τα υπόλοιπα οχήματα…
Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ με σταθερότητα στις απόψεις της και με αδιαπραγμάτευτη στάση στα ζητήματα ασφαλείας θα πράξει τα δέοντα ώστε να διασφαλιστεί η σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων στο Ηλεκτρ/γικό Τμήμα , και ταυτόχρονα να αναδείξει τις παθογένειες και τα χρόνια προβλήματα που δημιούργησαν το τραγικό εργατικό ατύχημα . Δυστυχώς τα εργατικά ατυχήματα έχουν πυκνώσει επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια στις υπηρεσίες του δήμου . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα δύο εργατικά ατυχήματα που προκλήθηκαν στην Υπηρεσία Καθαριότητας την προηγούμενη 5ετία που κάποιοι επιχείρησαν να βάλουν “κάτω από το χαλί” για να μην θιχτεί η προηγούμενη διοίκηση…
Συνάδελφοι -σες , θα περιμέναμε ότι κλιμάκιο της διοίκησης του δήμου θα είχε την ευθιξία να επισκεφθεί σήμερα ( μια ημέρα μετά το συμβάν) το Τμήμα των Ηλεκτρολόγων ώστε να τονώσει το ηθικό των συναδέλφων που είναι σοκαρισμένοι από το ατύχημα , να συζητήσει μαζί τους , και να δείξει ενδιαφέρον για την διαμόρφωση των απαιτούμενων συνθηκών που θα βάλουν τελεία στα σημερινά προβλήματα…Δυστυχώς έλαμψαν δια της απουσίας τους και τους λόγους τους γνωρίζουν οι ίδιοι …
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι έχουμε καταγγείλει την προσχηματική- πελατειακού τύπου-διαδικασία σύνταξης της μελέτης των Μέσων Ατομικής Προστασίας με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια τα Μέσα Ατομικής Προστασίας να αποδίδονται σε χρήματα….
Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται με όλες τις δυνάμεις της για την προστασία των εργαζομένων . Στον δικό μας αξιακό κώδικα δεν χωρούν “εκπτώσεις” σε ότι αφορά την προστασία των συναδέλφων , ούτε υπάρχει χώρος για φτηνές δικαιολογίες υποστήριξης στις εκάστοτε διοικήσεις . Καλούμε την νέα διοίκηση Μαραγκάκη να προσέλθει άμεσα στο τραπέζι του διαλόγου για διαβούλευση με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές οι οποίοι είναι οι συνάδελφοι που ΜΟΧΘΟΥΝ και ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ και είναι οι μοναδικοί που έχουν άποψη για τα πραγματικά προβλήματα στους χώρους εργασίας.
Υ.Γ. 1 Διαπιστώσαμε ότι η εργοδοτική πλειοψηφία του Συλλόγου αρκέστηκε να αναφέρει ότι “λήφθηκαν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για το εργατικό ατύχημα”…ΕΥΘΥΝΕΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΡΑΓΕ;
Υ.Γ.2 Πως είναι δυνατόν να αναφέρεται ότι τηρήθηκαν όλα τα “προβλεπόμενα μέτρα” από την στιγμή που στον τόπο του εργατικού ατυχήματος η διοίκηση του δήμου και η πλειοψηφία του Δ.Σ. του Συλλόγου δεν κάλεσαν την Αστυνομία , το ανακριτικό της Πυροσβεστικής και τον Τεχνικό Ασφαλείας του δήμου για την περιγραφή του γεγονότος;
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΗΜΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ-Α.Ι. ΡΕΝΤΗ
ΔΑΣ ΟΤΑ Αμαρουσίου: Να δοθούν κανονικά οι άδειες των εργαζομένων στον δήμο
Παρέμβαση της ΔΑΣ ΟΤΑ Αμαρουσίου:
ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ!!!
Η Δημοτική Αρχή του Δήμου Αμαρουσίου έχει «ξεφύγει». Με το έτσι θέλω η Γενική Γραμματέας του Δήμου προσπαθεί να επιβάλει νέα ήθη στο δήμο μας. Συγκεκριμένα , κόβει τις κανονικές άδειες του προσωπικού για το έτος 2023, παρότι όλοι γνωρίζουν ότι οι συνάδελφοι δεν πήραν τις άδειες τους προκειμένου να εξυπηρετήσουν την υπηρεσία τους. Και αντί αυτό να εκτιμηθεί από τη Δημοτική Αρχή έρχεται και τους τιμωρεί περικόπτοντας τις κανονικές άδειες.
Αλήθεια η Γενική Γραμματέας δεν ξέρει πως λειτουργεί ο Δήμος τόσα χρόνια; Δεν ξέρει ότι λόγο της υποστελέχωσης πολλοί συνάδελφοι πάνε τις άδειες παραπίσω ή και πολλές φορές οι υπηρεσίες κόβουν τις άδειες του προσωπικού προκειμένου να βγει η δουλειά και να μη μπλοκάρει η υπηρεσία;
Ως ΔΑΣ ΟΤΑ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ πάντα τονίζαμε ότι η Δημοτική Αρχή υλοποιεί στο ακέραιο την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων θέλοντας να μετατρέψει τον δήμο σε ιδιωτική εταιρεία.
Όλοι οι κύριοι και οι κυρίες του τρίτου ορόφου θα έπρεπε να γνωρίζουν το εξής. Το γεγονός ότι βρίσκονται στις καρέκλες τους σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι καθημερινά δίνουν το καλύτερο τους εαυτό. Και αυτό θα πρέπει να το σεβαστούν.
Καλούμε το δήμαρχο εδώ και τώρα να παρέμβει, να πάρει πίσω την απόφαση της Γενικής Γραμματέως. Καλούμε όμως και τους συναδέλφους να αντιταχθούν στην πολιτική που θέλει να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε δούλους.
Κανείς δεν θα παίξει με τις άδειες του προσωπικού.
Μαρούσι 19-4-2024
Παρασκευή 19 Απριλίου 2024
Πέμπτη 18 Απριλίου 2024
Χανιά | Επικό σημείωμα από πολίτη για πεταμένα σκουπίδια σε πεζοδρόμιο
Με τον δικό της τρόπο θέλησε να ευαισθητοποιήσει τους συμπολίτες της μια κάτοικος των Χανίων, σχετικά με την ανεξέλεγκτη ρίψη απορριμμάτων και κυρίως ογκωδών αντικειμένων.
Αναγνώστρια του zarpanews.gr, αναφέρει πως στην περιοχή των Δικαστηρίων, έξω από τον ιερό ναό Πέτρου και Παύλου, ένας πολίτης άφησε τα χόρτα που προφανώς έκοψε από τον κήπο-αυλή του πάνω στο πεζοδρόμιο. Η γυναίκα φέρεται να πήρε την κατάσταση στα χέρια της.
Αποφάσισε να γράψει σε ένα χαρτόνι «Είμαι ένας αναίσθητος, πετάω ότι θέλω όπου θέλω και όταν θέλω. Επίσης δεν χρησιμοποιώ σακούλες. Άσε τα κορόιδα να τα μαζέψουν με τα χέρια. Εγώ είμαι μάγκας. Δεν παίρνω οδηγίες από την ΔΕΔΙΣΑ (2821341777)», το οποίο τοποθέτησε ακριβώς πάνω στα χόρτα που εναπόθεσε κάποιος άλλος πολίτης πάνω στο πεζοδρόμιο.
Η γυναίκα, θέλοντας έμμεσα να να υπενθυμίσει ότι υπάρχει και η σχετική υπηρεσία του Δήμου που περισυλλέγει τα ογκώδη αντικείμενα με προγραμματισμένο ραντεβού, δεν παρέλειψε να αναφέρει όχι μόνο το σχετικό τηλέφωνο αλλά και να αφισοκολλήσει στην περιοχή της όλες τις απαραίτητες οδηγίες:
ππηγή Τρίτη 16 Απριλίου 2024
ΣΟΜΕΔΠ: Ο χώρος του αμαξοστασίου του Δ. Πειραιά «απέραντη χωματερή»
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Σωματείο Οδηγών Μηχανικών και Εργατοτεχνιτών Δήμου Πειραιά καταγγέλλει την Δημοτική Αρχή του κ. Γιάννη Μώραλη ότι έχει μετατρέψει τον χώρο του αμαξοστασίου του Δήμου στην οδό Ρετσίνα 45 σε μια απέραντη χωματερή.
Σε νεότερη ανακοίνωση το ΣΟΜΕΔΠ αναφέρει:
«Η Δημοτική Αρχή που ανάλγητα απολύει εργαζόμενους με κατασκευασμένες και αυθαίρετες απολύσεις που καταθέτει αιτήσεις ακύρωσης αποφάσεων του δικαστηρίου προκειμένου οι συμβασιούχοι να μην παραμείνουν στην εργασία τους ούτε και προσωρινά, δείχνει έμπρακτα και ξεδιάντροπα πως αντιμετωπίζει την υγεία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.
Εκτός τα ογκώδη αντικείμενα, μπάζα, έπιπλα, στρώματα κλπ, που
παράνομα έχει δώσει εντολή να μεταφορτώνονται στο χώρο του
αμαξοστασίου, δεν είναι λίγες οι φορές που ο χώρος εργασίας για δεκάδες
εργαζόμενους γίνεται και παράνομος σταθμός μεταφόρτωσης σύμμεικτων
απορριμμάτων, όπως σήμερα που πάνω από 8 τόνοι οικιακών σκουπιδιών
πετάχτηκαν χύμα γεμίζοντας μπόχα και δυσωδία το αμαξοστάσιο,
επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τις ήδη επιβαρυμένες συνθήκες εργασίας.
Ούτε ανευθυνότητα είναι, ούτε ανικανότητα. Είναι η πολιτική που εφαρμόζει η Δημοτική Αρχή και βάζει το κέρδος πάνω από την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Είναι η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ που εφαρμόζει η Δημοτική Αρχή Πειραιά κατά γράμμα και αποτελεί κόστος η υγεία, η ασφάλεια, ακόμα και η ίδια η ζωή των εργαζομένων, που δεν χωράει στις «αντοχές» της οικονομίας τους.
Οι εισαγγελικές αρχές που με ταχύτητα φωτός βγάζουν παράνομες τις απεργίες και καταδικάζουν αγωνιστές για την συνδικαλιστική τους δράση, κλείνουν τα μάτια και ολιγωρούν όταν πρόκειται για τις ευθύνες του κράτους ή των δημοτικών αρχών.
Με το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή η ζωή μας» αύριο Τετάρτη 17 Απρίλη 2024 απεργούμε για αυξήσεις στους μισθούς, για μόνιμη και σταθερή εργασία με δικαιώματα, για μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων. Δίνουμε δυναμικό παρόν στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μαζί με άλλα εργατικά σωματεία του Πειραιά».
Σοβαρό εργατικό ατύχημα με εργαζόμενη σε απορριμματοφόρο του δήμου Κιλκίς
Σοβαρό εργατικό ατύχημα συνέβη το μεσημέρι της Τρίτης 9 Απριλίου 2024 στον δήμο Κιλκίς. Εργαζόμενη σε απορριμματοφόρο τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύεται στη Χειρουργική Κλινική του νοσοκομείου Κιλκίς.
Το ατύχημα έγινε στον οικισμό της Αργυρούπολης κατά την αποκομιδή των απορριμμάτων. Η εργαζόμενη-συνοδός του απορριμματοφόρου βρίσκονταν στην πίσω πλευρά του οχήματος, στον αριστερό βατήρα, όταν ο οδηγός έκανε όπισθεν, εγκλώβισε και πίεσε τη γυναίκα με το όχημά του πάνω σε μια κολώνα του ΔΕΔΔΗΕ, με κίνδυνο να την συνθλίψει. Οι φωνές του δεύτερου εργαζόμενου-συνοδού του απορριμματοφόρου και η άμεση αντίδραση του οδηγού, που αντιλήφθηκε το τι είχε συμβεί, έσωσαν την 58χρονη γυναίκα από τα χειρότερα.
Η εργαζόμενη μεταφέρθηκε αμέσως στο Νοσοκομείο Κιλκίς, όπου δέχθηκε τη φροντίδα των γιατρών της Χειρουργικής Κλινικής. Οι εξετάσεις που έγιναν στη συνέχεια, σύμφωνα με πληροφορίες του eidisis.gr, έδειξαν πολλαπλά κατάγματα στο χέρι, στα πλευρά και στη λεκάνη της εργαζόμενης, η οποία και νοσηλεύεται στο ίδρυμα.
Για το περιστατικό επενέβη η Τροχαία Κιλκίς, η οποία και κατέγραψε όλες τις λεπτομέρειες του συμβάντος. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν λειτουργούσαν οι πίσω αισθητήρες του οχήματος, που προειδοποιούν σε περίπτωση κινδύνου τον οδηγό, ακινητοποιούν το απορριμματοφόρο και δεν επιτρέπουν την οπισθοπορεία του.
Η εργαζόμενη προσλήφθηκε στο δήμο Κιλκίς με τα προγράμματα 55-67 χρόνων για ένα συν ένα έτος, με τη σύμβασή της να λήγει το φθινόπωρο.
Ο δήμαρχος Κιλκίς, Δημήτρης Κυριακίδης, επισκέφθηκε την άτυχη γυναίκα στο Νοσοκομείο, συνομίλησε με την ίδια και το σύζυγό της, με το διοικητή και τους γιατρούς της Κλινικής, ώστε η εργαζόμενη να έχει την καλύτερη δυνατή φροντίδα.
Παράλληλα, έδωσε εντολή το πρωί της Τετάρτης να γίνει έλεγχος όλων των οχημάτων του δήμου στον τομέα της καθαριότητας, ιδιαίτερα στα ζητήματα ασφάλειας των εργαζομένων, κάτι που πρέπει να γίνεται καθημερινά από τους οδηγούς στο ξεκίνημα της βάρδιας τους. Από τον έλεγχο που έγινε διαπιστώθηκε πως δυο αυτοκίνητα είχαν προβλήματα και οδηγήθηκαν στο συνεργείο, όπου και αποκαταστάθηκαν οι βλάβες.
Σάββατο 13 Απριλίου 2024
ΤΟ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟ ΑΝΑΚΑΤΕΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ - Angelo Karageorgos
Συνεχίζοντας ενδελεχώς να ρίχνουν τα τουβλάκια του παλιού κόσμου και παράλληλα να τοποθετούν αυτά του νέου προχωρούν διαρκώς σε γενναίες μεταρρυθμίσεις που κάθε λίγο και λιγάκι ονομάζουν ιστορικές με προεξέχουσα τελευταία αυτή της ευρωπαϊκής ένωσης για το λαθρομεταναστευτικό όπου θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες ασύλου και γενικότερα η υποδοχή και η ενσωμάτωση θα γίνεται συνεργατικά και πιο αποτελεσματικά. Εμείς φυσικά σαν Ελλάδα είμαστε οι πρωτεργάτες όλων αυτών των φιλελεύθερων σχεδίων γι’αυτό και η Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο για πάνω από μια βδομάδα θα γιορτάσει την περηφάνεια αυτών που κατάφεραν να βρουν απόλυτα τον εαυτό τους και σε συνδυασμό με μια πανδαισία τέχνης ανάλογου και ταυτόχρονα αντεθνικού περιεχομένου αφήνουν εμάς αποσβολωμένους να ζηλευουμε πως τα κατάφεραν και έφτασαν τόσο ψηλά πάντα ενάντια στο κατεστημένο βέβαια.
Κι αφού παράλληλα με αυτά μάθαμε από μια έρευνα χρηματοδοτημένη από τον Μπιλ Γκέιτς πως για πρώτη φορά μετά από 700 χρόνια ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αρχίσει να μειώνεται, από τη μια παρατηρήσαμε πως αυτό το τόσο σπουδαίο υλικό με τόσες τεχνολογικές εφαρμογές, το γραφένιο που όμως φαίνεται πως βρέθηκε μέσα στα μπόλια μπορεί να γίνει κεραία συνδεδεμενη με 5G κι από την άλλη πως όλο και νέες τεχνολογιές που θα ελέγχουν επί 24ώρου βάσεως τι συμβαίνει μέσα στο σώμα μας για το καλό της υγείας μας προτείνονται, οπότε και δεν μπορέσαμε παρά να κρούσουμε το καμπανάκι για την επερχόμενη συνδιάσκεψη του παγκοσμίου οργανισμού υγείας τον Μάιο με σκοπό να επιβάλλουν αφενός μεν αλλαγές στους διεθνείς ιατρικούς κανονισμούς καθιστώντας τα κράτη και επίσημα φερέφωνα στις διαταγές του αντίστοιχα με της ψευτοπανδημίας αφετέρου δε τη συμφωνία για τις πανδημίες που αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης ατζέντας, αυτής της Ενιαίας Υγείας που ούτε λίγο ούτε πολύ αφορά το κάθε τι από διατροφή ως και το κλίμα θεσμοθετώντας αυτά που λίγο περισσότερο από 4 χρόνια πριν ξεκίνησαν.
Όλα αυτά και άλλα με σκοπό να επιτευχθεί μια τάξη με τον νόμο πάνω από όλα, ένα τεράστιο συνονθύλευμα κανόνων για το κάθε τι μέσα από πληροφορίες που θα συλλέγονται ελέγχοντας το κάθε τι που κινείται ή δεν κινείται και που μόνο η τεχνητή ψευτονοημοσύνη θα μπορεί να επεξεργάζεται όντας προγραμματισμένη να μας περιορίζει στο επίπεδο που δεν θα έχουμε ουδεμία ελευθερία επιλογών πραγματικών και στην ουσία καμία διαφορετικότητα. Γι’αυτό και βλέποντας ξεκάθαρα όλη αυτή την σκοτεινή εικόνα διακρίνουμε πώς μόνο το Φως του Κυρίου πιο λαμπρό από ποτέ μας θυμίζει πως δεν είναι μόνο το “εδώ” που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε και ότι την ψυχή μας μόνο εμείς μπορούμε να επιλέξουμε να την παραδώσουμε.
Πέμπτη 11 Απριλίου 2024
H πραγματική ενηλικίωση έρχεται όταν χάσεις τον πρώτο σου γονιό
Ευχόμουν κι εγώ να γίνω δεκαοκτώ κάποτε, όπως φαντάζομαι το ευχόσουν κι εσύ· να μεγαλώσω, να κάνω ό,τι θέλω, να μένω μόνη μου, να γίνω ανεξάρτητη, όλα αυτά τα ψευδαισθησιακά τέλος πάντων. Κι έγινα δεκαοκτώ, και «μεγάλωσα», κι έκανα ό,τι ήθελα, κι έμεινα μόνη μου, κι έγινα ανεξάρτητη. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Επειδή η ενηλικίωση δεν έρχεται σχεδόν ποτέ στα δεκαοκτώ. Μπορεί να έρθει στα έξι σου, στα δεκαέξι σου, στα είκοσι έξι σου ή στα πενήντα έξι σου. Επειδή όσο έχεις δύο ανθρώπους να φωνάζεις «μαμά» και «μπαμπά» είσαι ακόμα παιδί. Το παιδί τους.
Εμένα που λες, η ενηλικίωσή μου ήρθε στα τριάντα δύο μου. Πρώτη του Δεκέμβρη, σαν σήμερα, στις τέσσερις το μεσημέρι, μ’ ένα τηλεφώνημα. Δεν ήμουν ούτε αρκετά μικρή για να φροντίσουν άλλοι κάποια πράγματα για μένα, ούτε όμως τόσο μεγάλη ώστε να μπορώ να χωνέψω πως έτσι είναι η ζωή. Κι ο κόσμος έχασε οχτώ στροφές. Αν θέλω να είμαι ειλικρινής, ακόμη δεν έχει βρει τον ρυθμό του.
Και ξαφνικά όλα είναι αλλιώς· κι όταν λέω αλλιώς εννοώ περίεργα, άδεια και κάπως μαυριδερά. Κατανοείς βίαια πως όλα έχουν ένα τέλος, ακόμα κι εκείνα τα «για πάντα» που πίστευες πως δε θα σε προδώσουν ποτέ. Γιατί γονιός σου είναι ρε γαμώτο, αν δεν πιστέψεις στα δικά του «για πάντα», τότε σε ποιανού; Κι από τη μία μέρα στην άλλη, η καρέκλα του στην τραπεζαρία είναι άδεια, και το βαθούλωμα στη θέση του στον καναπέ είναι εκεί, να κάθεσαι πάνω και να νομίζεις πως πέφτεις στον Καιάδα με 400 χιλιόμετρα την ώρα. Και νιώθεις πως πονάνε όλα κι όταν λέω όλα εννοώ ακόμα κι εκείνα που υπό άλλες περιπτώσεις θα σου φαινόταν γελοίο αν σου έλεγε κάποιος πως θα μπορούσαν να πονάνε.
Πονάνε τα σαράντα αξόδευτα ευρώ στο πορτοφόλι του, πονάει το δώρο που του φυλούσες για έκπληξη και δεν πρόλαβες να του δώσεις, πονάνε οι ωραίες στιγμές περισσότερο από τις κακές, πονάνε αυτά που φανταζόσουν πως είχε ακόμη να ζήσει, πονάει η θάλασσα που τόσο αγαπούσε, πονάει η όψη του θείου σου που ποτέ δεν είχες παρατηρήσει πόσο του μοιάζει, πονάει η νίκη της αγαπημένης του ομάδας, πονάνε και τα γιαούρτια που έτρωγε όταν τα βλέπεις στο σουπερμάρκετ. Και κλαις στα κρυφά μπροστά στα γαλακτοκομικά, και ταυτόχρονα ντρέπεσαι επειδή ξέρεις πως δεν υπάρχει πιο ντροπιαστικό πράγμα από το να σε δει κάποιος να κλαις μπροστά από ένα ψυγείο στο σουπερμάρκετ.
Και μαθαίνεις τον γονιό σου ερήμην του από την αρχή κι ας έκοβες το χέρι σου πως τον ήξερες σαν την παλάμη του χεριού σου. Ξαφνικά μαθαίνεις πως όταν του είπες πως πήρες το πτυχίο σου από το πανεπιστήμιο έκλαιγε από καμάρι κι ας σου είπε εσένα ένα απλό «μπράβο», σαν να μην έδωσε και πολλή σημασία. Μαθαίνεις πως ποτέ δεν πέταξε εκείνο το κομπολόι που του είχες πάρει πριν δεκαπέντε χρόνια κι ας είχε μαυρίσει το μέταλλό του με τον καιρό. Μαθαίνεις πως είχε τη φωτογραφία σου στο κινητό του, εκείνη που σου έβγαλε μπροστά στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο για να δοκιμάσει το καινούριο του κινητό δύο μόλις εβδομάδες πριν τον χάσεις, εκείνη τη φωτογραφία που του είχες πει να σβήσει επειδή βγήκες χάλια. Μαθαίνεις πως στα μάτια του ποτέ δεν ήσουν χάλια.
Και μεγαλώνεις σε μια μέρα, σε μια ώρα και σε μια στιγμή, για λίγο σχεδόν γερνάς. Τώρα πρέπει εσύ να περνάς το αμάξι από ΚΤΕΟ, να το πηγαίνεις για πλύσιμο, να τρέχεις στον λογιστή, να κάνεις όλες εκείνες τις αγγαρείες που έκανε εκείνος με χαρά για να σε ξεκουράσει επειδή δουλεύεις πολύ, επειδή τρέχεις όλη μέρα, επειδή «έχεις το μυαλό σου στους καφέδες σαν τη γιαγιά σου».
Και θυμώνεις· έχεις μέσα σου μια οργή που άλλες φορές σιγοκαίει κι άλλες κοχλάζει. Θυμώνεις με σένα που δεν κατάφερες να κάνεις τα πάντα για να μη φύγει, θυμώνεις μ’ εκείνον που δεν πρόσεχε αρκετά, που σε άφησε, «επειδή δεν κάνουν έτσι οι σωστοί γονείς ρε γαμώτο», θυμώνεις με την τύχη σου, με τους συνομηλίκους του που είναι ακόμα ζωντανοί ενώ αυτός όχι και μετά αναρωτιέσαι πότε έγινες τόσο σκατόψυχος και τα χάνεις ακόμα λίγο, παραλογίζεσαι, θυμώνεις που υπάρχει κόσμος που ζει κανονικά την ώρα που ο δικός σου κόσμος σταμάτησε να γυρίζει, θυμώνεις με όλα εκείνα τα «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός», επειδή εσύ ξέρεις πως ο χρόνος είναι ένας σκατένιος κομπογιαννίτης που πλήρωσε για να πάρει το πτυχίο του και γίνεται πλούσιος τάζοντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε απελπισμένους. Και θυμώνεις με όσους δεν είναι εκεί δίπλα σου και νευριάζεις με όλους εκείνους που είναι εκεί με το λάθος τρόπο και θες να βρίσεις όσους σου λένε αόριστα λόγια παρηγοριάς, καμιά φορά και χοντράδες. Αλλά μη θυμώνεις, επειδή οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να πουν σε τέτοιες περιπτώσεις, ιδίως αν δεν έχουν βιώσει ό,τι βιώνεις εσύ και τέλος πάντων δεν έχουν όλοι ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση για να ξέρουν πως στην τελική πρέπει απλώς να σου κρατήσουν το χέρι και να μη σου πουν τίποτα. Ούτε εσύ θα ήξερες τι να κάνεις αν δε σου είχε συμβεί.
Κι αν ήταν άρρωστος, εύχεσαι να μην είχε ταλαιπωρηθεί τόσο, να τον έχανες ξαφνικά, να μη σου είχε μείνει στο μυαλό σου η αποκαμωμένη εικόνα του, να μην τον είχες δει να υποφέρει, να μη χρειαζόταν να το ζήσεις κι αυτό. Κι αν τον χάσεις ξαφνικά, εύχεσαι να σε είχε προειδοποιήσει η ζωή, να το ήξερες, να είχες προετοιμαστεί έστω και λίγο για όλο αυτό το τσουνάμι που ήρθε και σε παρέσυρε, να είχες να προλάβεις να του πεις εκείνα τα γαμίδια τα «σ’ αγαπάω», τα «είμαι περήφανη που είσαι μπαμπάς μου», να τον αγκάλιαζες με όλη σου τη δύναμη, επειδή τώρα δεν μπορείς και είσαι πια αναγκασμένος να ζεις με τις τύψεις που γεννήθηκες σφιχτοκώλης με τα συναισθήματά σου και να σκυλομετανιώνεις μια ζωή που τσιγκουνευόσουν τις αγκαλιές σου επειδή «σιγά μωρέ κι αύριο μέρα είναι». Ε, κάποιες φορές δεν είναι μέρα αύριο και μένεις εσύ μαλάκας, να το μαθαίνεις μ’ αυτόν τον τρόπο.
Και μετά είναι τα πρώτα Χριστούγεννα μακριά του και η πρώτη Πρωτοχρονιά και το πρώτο Πάσχα και τα πρώτα σου γενέθλια κι όλα είναι σκατά, γεμάτα δάκρυα και «θυμάσαι πέρσι τέτοια μέρα που…;» που δε βοηθάει καθόλου, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς. Και περνάει ο καιρός και ξαναγελάς, και ξαναχαίρεσαι, και ξαναμοιάζουν όλα κάπως φυσιολογικά και νομίζεις πως πέρασε. Μέχρι ν’ ακούσεις ένα τραγούδι που αγαπούσε τυχαία στο ραδιόφωνο εκεί που οδηγείς και να αρχίσεις στα καλά καθούμενα να κλαις με λυγμούς και να ορκίζεσαι πως θα έδινες τα πάντα για να γύριζε ο χρόνος πίσω ενώ δεν μπορείς να πάρεις ανάσα από τα αναφιλητά. Και μετά περνάει πάλι, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη αφορμή που θα σου ξαναρημάξει την ψυχούλα και οι χαρές ξανάρχονται, όταν όμως έρχονται δεν είναι ποτέ οι ίδιες επειδή δεν είναι κι αυτός εκεί μαζί σου να χαρείτε παρέα, επειδή υποσυνείδητα νιώθεις άσχημα που τελικά όντως η ζωή συνεχίζεται κι ας μη συνεχίζεται όπως θα συνεχιζόταν αν ζούσε.
Και τελικά; Βγαίνει τίποτα καλό από την όλη ιστορία; Δε θα το πιστέψεις, αλλά βγαίνει. Και σου το λέει άνθρωπος που είναι κάπως μαλωμένος με την αισιοδοξία τελευταία. Αρχικά, σταματάς να στεναχωριέσαι για μαλακίες. Βασικά στεναχωριέσαι, αλλά για λίγο. Επειδή πάντα λες «έλα σε παρακαλώ, έχω περάσει και χειρότερα» και πας παρακάτω στο τσακ μπαμ, όχι όπως παλιά. Περνάει ο πόνος; Δεν περνάει αλλά μαλακώνει, τον συνηθίζεις, γίνεται κομμάτι σου και προχωράτε μαζί, οπότε είναι λίγο πιο υποφερτός, σαν ένας συγκάτοικος που δεν πολυχωνεύεις αλλά αναγκάζεσαι να ανέχεσαι για να βγαίνουν τα έξοδα του μήνα. Κι όσο πιο νωρίς πάρεις χαμπάρι πως δε θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος μετά την απώλεια, τόσο το καλύτερο. Είσαι μια έκδοση με ψυχικά αντισώματα, πιο δυνατή, πιο ανθρώπινη και πιο συνειδητοποιημένη. Χωρίς αυτόν, αλλά μ’ αυτόν μέσα σου πιο πολύ από ποτέ.
Εύχομαι να μην καταλαβαίνεις τι λέω, εύχομαι ν’ αργήσεις να καταλάβεις όσο περισσότερο γίνεται. Επειδή το νωρίς πονάει περισσότερο από το αργότερα σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Κι αν πάλι με καταλαβαίνεις, λυπάμαι πολύ. Όπως ξέρω πως λυπάσαι κι εσύ για όλους όσους πέρασαν το ίδιο. Οι άνθρωποί μας όμως ζουν όσο τους θυμόμαστε. Απ’ όλα τα σκατοκλισέ που άκουσα τότε, αυτό ήταν το πιο παρήγορο.
Σ’ αγαπάω μπαμπά. Αφού άργησα να σου το πω, σου το γράφω.
Φρόσω Μαγκαφοπούλου pillowfights.gr